ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΔΑΠ-ΝΔΦΚ ΧΗΜΙΚΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ
Τα τελευταία 6 χρόνια είμαστε μάρτυρες μιας διαφορετικής έκφρασης φοιτητικού συνδικαλισμού. Ταμπλώ δεν είναι στη θέση τους,τραπεζάκια βρίσκονται σπασμένα,αφίσες κατεβασμένες και απουσία προτάσεων και λόγου κυριαρχεί….
Το θλιβερό στην όλη υπόθεση δεν είναι η παρακμή που κάποιοι θέλουν να μας «χρεώσουν» όσο και αν προσπαθούν δημιουργώντας τέτοιες εικόνες… Το θλιβερό είναι ότι ο «υποτιθέμενος» συνδικαλισμός από άλλες παρατάξεις ή χώρους εν γένει εκφράζεται με αυτόν τον τρόπο.
Το επόμενο , λοιπόν, εύλογο ερώτημα διατυπώνεται ως εξής:
Το κάνουν γιατί δεν έχουν κάτι να πουν ή το κάνουν γιατί φοβούνται τόσο πολύ??? Η απάντηση όποια και αν είναι δεν τους τιμά… και πάνω από όλα δεν τιμά αυτούς που τους στηρίζουν με οποιονδήποτε τρόπο. Εάν δεν μπορούν να σεβαστούν τους εαυτούς τους,να σεβαστούν τουλάχιστον εκείνους.
Όσο για τη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ Χημικών Μηχανικών δύο είναι οι κινήσεις που οφείλει να κάνει και θα τις κάνει:
1)Να ευχαριστήσει για άλλη μια φορά τον οποιονδήποτε διαθέτει τον πολύτιμο χρόνο του με το να καταστρέφει οτιδήποτε μας εκφράζει είτε είναι μία αφίσα είτε μία Πρόταση Παιδείας,
2)να ενημερώσει τους άμεσα ενδιαφερόμενους δηλαδή όλους αυτούς που τους στηρίζουν τόσα χρόνια δυνατά πως : Όσο πιο πολύ κάποιοι προσπαθούν τόσο πιο πολλές αφίσες θα υπάρχουν στη σχολή.Όσο πιο πολύ κάποιοι σπάνε και λεηλατούν τόσα πιο πολλά τραπεζάκια και ταμπλώ θα βρίσκονται εκεί.
Όσο και αν κάποιοι ζητωκραυγάζουν μες στη σιγή,τόσο πιο δυνατή θα είναι η φωνή η δικιά μας,η δικιά σας, και η φωνή του αυριανού Ελληνικού Πανεπιστημίου, που γι’ αυτό παλεύουμε όπως εμείς μόνο ξέρουμε. |
